Paramedische zorg op Maupertuus

Binnen het gebouw van Maupertuus zijn er verschillende paramedici gevestigd; een logopedist, kinderoefentherapeut en ergotherapeut.

Indien zorg is geïndiceerd wordt in overleg met de ouder een behandelplan voorgesteld en kan na het overleggen van een verwijsbrief van de huisarts/specialist de behandeling opgestart worden.

In dit stukje wordt wat meer verteld over de logopedie en ergotherapie op Maupertuus. 

Logopedie;  iets met de voeten?
Wanneer je kind bij de logopedist terecht komt kan dit zijn ter ondersteuning van veel dingen.
Bij een kind in de basisschoolleeftijd kan je denken aan logopedie bij een taalachterstand.Taal is één van de middelen die we gebruiken om te communiceren. Goed communiceren is nodig als je contact wil maken. Taal is een instrument voor denken en leren. Met behulp van taal kunnen we plannen maken, problemen signaleren, redeneren, alternatieven bedenken, problemen oplossen, fantaseren en voorspellen. Het leren van taal is belangrijk voor een goede sociale, emotionele en intellectuele ontwikkeling. Verder kan je denken aan slissen of onduidelijk praten. Dit kan ook nog spelen op de middelbare school.De logopedist kan ondersteuning bieden en begeleiden bij het leren presenteren als voorbereiding op het mondeling examen. Denk daarbij aan oogcontact maken, een goede houding aannemen en ontspannen blijven ademen. Dit zijn technieken die ook later nog van pas kunnen komen tijdens een stage of baantje.
Je kan dan ook zeggen dat de logopedist zich bezig houdt met de communicatie en het verbeteren ervan.

Wil je meer informatie over de logopedist op Maupertuus kijk dan op www.logopediepraktijkvanvondelen.nl

Ergotherapie; spelend leren en praktisch bezig zijn!

De kracht van ergotherapie is het spelenderwijs en praktisch oefenen van de activiteit die problemen oplevert, thuis, op school of in de vrije tijd. Kinderen kunnen om allerlei redenen tegen problemen in het dagelijks leven aanlopen. Het is niet altijd duidelijk waarom een kind een bepaald handelingsprobleem heeft. Ergotherapeuten zijn deskundig in het analyseren en verbeteren van de activiteiten die kinderen doen.De behandeling richt zich niet alleen op het aanleren van de praktische vaardigheden, maar ook op de fijn motorische voorwaarden, de prikkelverwerking, de zithouding, de basisvaardigheden om tot leren te komen en de stappen om tot planmatig handelen te komen.
Kinderen kunnen bijvoorbeeld moeite hebben met aan- en uitkleden, eten met bestek, knippen, leesbaar schrijvenofhet plannen van huiswerk.
De ergotherapeut inventariseert waarin beperkingen worden ondervonden en gaat dan samen met het kind, ouders en/of leerkracht op zoek naar een gepaste oplossing. Dit kan door het opnieuw of anders leren uitvoeren van de activiteiten, het trainen van nieuwe vaardigheden en/of het aanpassen van de omgeving.

Wil je meer informatie over de ergotherapeut op Maupertuus kijk dan op www.ergotherapieverheesen.nl

IT IS TIME TO SAY GOODBYE!

Het sprookje van Maupertuus begon eigenlijk met een reis met ons gezin naar vrienden  in Amerika in 1982.  We waren al vaker met elkaar op vakantie geweest, echter dit keer zat er ook een hulpvraag bij . De oudste zoon Reinier van onze vrienden was een pittige dyslect en aangezien ze net naar Amerika waren verhuisd, hadden ze nog weinig zicht op onderwijsmogelijkheden aldaar. Hun verzoek was dan ook of ik mee wilde helpen zoeken naar passend onderwijs bij hen in de buurt als wij er toch op bezoek waren.

Zo gezegd, zo gedaan en tussen de vakantie uitjes door ging ik met zo’n "vette Amerikaanse bak" en route. Al snel kwam ik terecht op een school/instituut Eagle Hill in Connecticut. Heb daar een dag mogen meedraaien met het hoofd van Eagle Hill, Mark Griffin, en hoorde daar wat zij al jaren deden qua begeleiding voor "children with learning dysabilities".  Kreeg allerlei informatie mee, omdat ik zomaar spontaan het idee kreeg hun werkwijze in Nederland op te gaan starten. Ze vonden het prachtig dat zij konden bijdragen aan dit plan! Op het moment dat ik er was, hadden ze ook een zomerkamp voor kinderen met leerproblemen en terugkomend in Nederland was dat het prille begin van Maupertuus. Met Rob en Tineke meteen om de tafel om zoiets ook in ons land op te zetten, waarbij sport, spel en multidisciplinair onderzoek de ingrediënten waren voor het zomerkamp. Heel leuk was dat jaren daarna 4 teamleden van Maupertuus nog bij Eagle Hill en Mark op bezoek zijn geweest. Mark en ik noemden deze 4 gekscherend onze "Dutch Baywatch Ladies!".

Onze  zomerkampen werden gehouden in Huis ter Heide op een prachtig landgoed en n.a.v. dat succes, kwam een stel ouders met het verzoek naar ons om zoiets op te zetten, maar dan in schoolvorm.  Ziehier het ontstaan van Maupertuus. We zochten mensen die in de commissie van aanbeveling wilden en ons wilden helpen met het zoeken naar panden, startkapitaal, etc. In deze cie zaten dan ook mensen die voor ons "deuren konden" openen bij banken, makelaars, etc. Prachtig was het dat Rob en ik, na een gesprek met de RABObank, een startkapitaal kregen "voor jonge ondernemers". Ieder van ons kon opeens 25.000,- gulden lenen voor onze droom!!!!!

We hadden geluk. Toevallig kwam er een prachtig villa in Bosch en Duin te huur  en laat nou dit pand een internaat voor SHELL-kinderen zijn geweest, waar wij toen ook kinderen  van hebben begeleid! Het pand droeg de naam MAUPERTUUS en wij mochten, na overleg met de eigenaar van het pand, deze naam voor ons plan gebruiken.  Maupertuus is namelijk het hol van de vos Reynaerde, waar de kleine vosjes in hun beschermde holletje konden opgroeien en zich ontwikkelen. Ook was het woord een verbastering van het Franse woord "Malpertois", wat betekent ‘een nauwe doorgang voordat je op een open grote vlakte’ komt. Hoe toepasselijk voor onze leerlingen, die in het nauw zitten qua ontwikkeling en door ons team klaargemaakt en begeleid  worden voor een mooie toekomst buiten Maupertuus.

Voor de start stortten Rob, Tineke en ik ons op allerlei verfklussen en de inrichting. We kregen dankzij een journaliste van het ANP enorme publiciteit in de vorm van krantenartikelen door heel Nederland, van Telegraaf tot het dagblad uit het Hoge Noorden. Wij waren "de eerste particuliere school voor dyslecten". Vooral vanuit het speciaal onderwijs kregen wij allerlei soorten kritiek en werden wij de school voor de “happy view" genoemd. Meteen ook hadden wij een radio-uitzending op Maupertuus van de KRO-omroep om te vertellen hoe wij aan de slag zouden gaan met onze leerlingen in vergelijking met hoe de toenmalige LOM-scholen dat deden. Dus weer een prachtige reclame voor Maupertuus. De opening in augustus door het baasje Reinier uit Amerika,  waar het eigenlijk allemaal mee was begonnen,  was een groot en gezellig feest en het mooiste cadeau  was onze eerste schoolbus geschonken door Ans Pon. Binnen een mum van tijd hadden wij ook onze trouwe chauffeur ARI, die na dit jaar ook gaat stoppen.

We hadden een klein team en R/R gaven in die tijd zelf remedial teaching, wat heel gezellig was en waarbij je ook heel veel met onze kids praatte.

We begonnen met 2 klasjes, bij elkaar ongeveer 14 leerlingen. Naast twee leerkrachten hadden we ook paramedische hulp. Fysio van Hinke, Ergo van Trees en Logo.  Gymmen deden wij op de basis van Soesterberg. In het begin bakte Tineke elke ochtend een omelet of een pizza of kregen de leerlingen een kopje soep. Dit werd dan in de pauze naar Maupertuus gebracht.  Het idee van de eindborrel ontstond al direct in het eerste jaar dat we draaiden en werd vanaf toen de traditionele afsluiting van het schooljaar. Een mooie anekdote van de eerste eindejaarsborrel was het volgende voorval:  Voor onze riante villa hadden wij een klein vijvertje en tijdens die borrel, die voornamelijk achter het huis plaatsvond, waren we een broertje van 5 van een van onze leerlingen kwijt. Een zoektocht opgezet, met als gelukkig resultaat dat het broertje drijfnat werd teruggevonden omdat hij in de vijver was gaan "zwemmen".

Meerdere malen zijn wij verhuisd met tenslotte de eindbestemming in ons huidige prachtige pand. Onze financiële ondersteuner meldde ons dat we een groot pand moesten gaan zoeken waar alle afdelingen van Maupertuus in pasten met veel ruimte voor sport en spel, dus een soort campus.  Via de toenmalige burgemeester van Driebergen kregen wij de tip dat de Hogeschool de Horst zou vertrekken en In dit prachtige ruime pand konden zowel de basisschool als het voortgezet onderwijs gehuisvest worden. Een deel van het pand is al jaar en dag verhuurd aan de naschoolse opvang (de SKDD).

In al die jaren dat we bezig waren en zijn,  hebben we altijd met liefde voor het kind onze nek uitgestoken om te kijken hoe we kind en ouders konden helpen en "verzonnen"  we als het ware ter plekke een nieuw onderwijsconcept. Zo is o.a. het Vosje ontstaan n.a.v. een verzoek van een moeder met een ongelukkig thuiszittend kind en later de maatwerkgroepen "dankzij" vragen van wanhopige ouders, die nergens terecht konden in de wereld van het "passend onderwijs”.Al deze nieuwe "onderwijsplannetjes" hadden we nooit kunnen verwezenlijken als we niet zo’n heerlijk flexibel team hadden zoals alleen wij dat op Maupertuus kennen. Vanzelfsprekend zag je bij sommige teamleden dat ze even schrokken of hun hoofd ten hemel richtten als die R/R weer met een idee/plan aankwamen, dat liefst "morgen' maar direct moest starten!!!!!!!!! Naast het grote succes van Maupertuus is het met 2 projecten minder goed gegaan, nl. die van het Internaat de Vossenburght en de boerderij "Lost Paradise" in Zuid-Afrika. Wel werd dat land later voor R/R/T hun tweede vaderland!

We hebben prachtige resultaten gehaald met alle kids over het algemeen. Jaarlijks bijna 100% eindexamen geslaagden op de verschillende niveaus en aanname van bijna alle groep 8 leerlingen op de reguliere scholen waar ze graag naar toe wilden. Helaas is onze missie met kind en ouder ook wel eens gestrand en mislukt en dat trekken wij ons persoonlijk erg aan.

Wat hebben we daarnaast ook supergezellige momenten gehad, zoals de opstartborrels bij ons thuis, teamuitjes, kerstborrels, kerstlunches en - ontbijten in die prachtige keuken, eindejaarborrels, lustra, etc., etc.

Laten we ook niet al die fanatieke  sportdagen vergeten zoals in eerste instantie de clinics op de Doornse Hockeyvelden en vervolgens alle sportmanifestaties op Maupertuus op ons prachtig Ans Pon KG-veld en in onze mooie gymzaal. Ook het optreden van onze leerlingen in het Circus Tadaa, het bezoek van een wedstrijd van mijn favoriete club Ajax in de Arena en tweemaal met heel Maupertuus naar het WK hockey, zowel in Utrecht als Den Haag.

Lief en leed hebben wij met een ieder gedeeld, denk aan de huwelijken, de geboortes van de kinderen van de verschillende teamleden, maar ook het overlijden van Hans, Hetty, Ton en Foeke. Helaas hebben we ook het overlijden van 2 van onze oud-leerlingen meegekregen, de ene door een slopende ziekte en de ander door een tragisch auto-ongeluk. In herinnering blijft ook altijd de brand op de afdeling van de naschoolse opvang, waardoor we in slechts een klein gedeelte van het gebouw terecht konden of het vinden van asbest tijdens de verbouwing van de toiletten, waardoor we niet in het gebouw mochten van de gemeente. Vooral Tineke werd toen enorm boos op de gemeente en heeft zelfs de burgervader op zijn vrije zondag met een brief overvallen met argumenten om toch te mogen starten. Prompt in die week daarna kregen we thuis de bode van de gemeente op bezoek met een brief dat - als wij toch de leerlingen zouden toelaten – Maupertuus een boete van 5000,- euro zou krijgen of ik de "bak" in zou draaien! Een paar maanden daarna werden we  vlak voor de Kerst in de vroege ochtend "uitgenodigd "in het gemeentehuis, niet om een lintje in ontvangst te nemen, maar om bij een kopje koffie deze episode af te sluiten.

Ook  vergeten wij nooit de betrokkenheid van het team toen wij in ZA overvallen werden door de hersenbloeding van Tineke, wat ons en onze kinderen veel steun gaf!

Wij zijn heel dankbaar hoe nu alles op zijn plaats gaat vallen voor wat betreft onze opvolging en hoe fanatiek de nieuwe groep o.l.v. van Mariet en Heleen alles oppakt en  een meer professionelere wind laat waaien door Maupertuus na het "zalige gerommel" van die twee ouwe heren. Rob zal het team nog een jaar lang ondersteunen en zal na het volgende jaar terugtreden.

Prachtig  om te zien hoe deze jonge groep alle moderne middelen aanpakt om de naam van Maupertuus nog meer naar buiten te brengen, om de discussie met de politiek, de onderwijswereld en de samenwerkingsverbanden aan te gaan om zodoende er voor te zorgen dat meer kinderen een kans gaan krijgen om van Maupertuus te mogen ‘genieten’. Daarbij de opzet van het fantastische  project "Thuiszitters" dat nu  al een groot succes is. Wij wensen dit jonge team heel veel succes toe en hopen dat zij net zoveel van Maupertuus zullen gaan genieten als wij dat hebben gedaan.

De samenwerking met Rob was uniek, ondanks dat wij totaal verschillend waren qua karakter. We konden ons wel eens irriteren aan elkaar, maar dat was altijd van korte duur en daarbij was Tineke de derde persoon, die ons beiden in de gaten hield en duidelijk aangaf wat we niet "handig deden”. We werden R en R of A en A genoemd (ADHD-er en Autist), maar het meest aparte verhaal was dat men wel eens dacht dat we een "stelletje" waren!!! Maar door alle familiefoto’s op onze kamers was het duidelijk dat dat niet het geval was.

Welnu het is voor ons tijd om te gaan, we sluiten een prachtige tijd af en we zijn alle teamleden, alle leerlingen, alle ouders, alle mensen die voor Maupertuus iets betekenen heel dankbaar dat wij dit hebben mogen meemaken!

Het ga jullie goed!  

Lieve groet, Rein en Tineke

Maupertuus 

Horstlaan 2

3971 LC Driebergen
www.maupertuus.info

tel: 0343-533611

e-mail: driebergen@maupertuus.info

De lucht in

De zomervakantie staat voor de deur en het einde van het schooljaar nadert. Het is bijna tijd om de vleugels te spreiden, op naar de middelbare school!

Het doet mij denken aan een aflevering van de BBC serie 'Life stories', waarbij een setje brandganzen een nest op een steile rotswand bouwt. Deze plek biedt veiligheid en vertrouwen, een fijne plek om te groeien en leren. Tot het tijd is om de sprong te wagen en uit te vliegen. Het eerste dappere gansje stapt naar de rand. Aan de ene kant klaar voor de volgende stap, aan de andere kant bang om te vallen en onderuit te gaan. Maar met het vertrouwen van zijn ouders waagt het ietwat aarzelende kuikentje de sprong van een 120m hoge rotswand. Het lijkt eng, maar hij komt heelhuids beneden.

Binnen Maupertuus creëren wij ook een veilig nest voor ieder kind. Een plek waar een kind zich kan ontplooien, veilig voelt en vertrouwen krijgt in eigen kunnen. Waarbij een ieder uniek is en in zijn waarde wordt gelaten. Je mag er zijn en kijk eens wat je al kunt! Natuurlijk zijn sommige stappen eng en verkeer je wel eens in zwaar weer, maar met het vertrouwen van de juf, je klasgenoten, je eigen pedagoog/psycholoog, de paramedici en je ouders gaat het lukken! 

In het begin van het jaar is het van belang dat ieder kind zijn plekje vindt in het nest. Samen een groep vormen, elkaar accepteren, elkaar (letterlijk blindelings) vertrouwen en van elkaar leren. Wat heb jij nodig om straks uit te vliegen? Waar wil jij beter in worden? Wat is een fijne plek in de klas? Kortom; hoe kunnen anderen jou helpen te groeien. 

Gedurende het jaar bouw je samen veel op en leer je elkaar goed kennen. Wie heeft grootste broodtrommel verzameling in zijn lade en wie vindt zijn haar erg belangrijk? En bij wie hoort de uitspraak ‘nooit meer wassen, iedereen (met zweetgeur) vergassen'? De ander trakteert de klas weer regelmatig op schitterende dansmoves of laat iedereen lachen als toekomstig cabaretier. En als je het over bananen hebt, gaan alle gezichten dezelfde kant op. Lievelingseten van de juf? Appeltje, eitje: pizza!

Nu het bijna tijd is om het nest te verlaten, komt er een spannende nieuwe tijd aan. Als ik de kinderen vraag wat afscheid nemen van de basisschool voor hen betekent krijg ik  diverse antwoorden. Bij één jongen komt een grote grijns op zijn gezicht en antwoord: ‘Hoeraaa! Dan kan ik gaan spijbelen en naar de supermarkt in de pauze’. Anderen zien er ook wel de voordelen van: stoerdere jongens, je bent een stuk volwassener en krijgt nieuwe lesstof. Ook zijn er nadelen van de middelbare school die variëren van grotere klassen, lastige toetsen tot aan zwaardere tassen. Dat het echte serieuze leven lijkt te beginnen, wordt door één jongen gelijk van de baan geveegd: ‘Nou bij mij echt niet hoor!’.

Maar zo ver is het allemaal nog niet. Nu eerst even genieten van de laatste weken op de basisschool. De juf uitleggen dat Amerikaanse boxershorts het aller lekkerst zitten, ontdekken dat smurfenland helaas toch echt niet achter het heelal verstopt zit en hopen dat dit jaar nog een knap meisje in de klas komt. Met negen jongens in de klas is het erg gezellig, maar zoals ze zelf zeggen een ‘lekker wijf’ is welkom. 

Lieve mannen, 
Ik heb er zoals ieder jaar alle vertrouwen in dat jullie met beide ‘pootjes’ goed terecht komen. Terwijl jullie een hele leuke, nieuwe en spannende tijd tegemoet gaan, ga ik wederom beginnen met het bouwen van een nieuw nest. Zodat ook volgend jaar een ieder met vertrouwen kan uitvliegen en de sprong durft te maken.

Danielle Sijtsma, leerkracht basisonderwijs

Maupertuus 

Horstlaan 2

3971 LC Driebergen
www.maupertuus.info

tel: 0343-533611

e-mail: driebergen@maupertuus.info

Adieu

Wie kent hem niet; de onderwijzer van het Franse plattelandsschooltje uit ‘Etre et avoir’. De man die in de slotscène de tranen uit zijn ogen wrijft als hij afscheid neemt van wat in het afgelopen schooljaar ‘zijn’ kinderen zijn geworden. Een hartverscheurend moment dat bij menigeen zorgt voor het nodige kippenvel. In een dergelijke docufilm vlieg je door de tijd en zijn alle aandoenlijke shots prachtig aan elkaar geplakt. Dat maakt het natuurlijk tot een rooskleurig geheel wat toewerkt naar een tranentrekkende eindclimax. Hoe anders is soms de beleving als je met je voeten in de modder staat. Gedurende een schooljaar moet je soms hemel en aarde bewegen om vóór de zomer tot een bevredigend eindresultaat te komen.

Eind augustus begint mijn gemoed zich te roeren. De vakantie is nog niet eens voorbij en toch krijg ik al een gevoel van heimwee naar die zorgeloze weken die dus nog niet eens voorbij zijn. Aan de andere kant voel je de kriebels om weer te beginnen langzaam de overhand nemen. De nieuwsgierigheid naar de samenstelling van je nieuwe groep, het weerzien van collega’s en de frisse ambitie om meer dan ooit al je goede voornemens na te jagen. Het is een bedenkelijke mix van emoties die me jaarlijks overvalt. Maar eenmaal een voet over de drempel betekent dat onvoorwaardelijke overgave aan het komende schooljaar. Je stapt in een trein die pas weer ergens in juli tot stilstand komt. Bon voyage!

De eerste weken van het nieuwe schooljaar staan voornamelijk in het teken van kennismaking in de ruimste zin van het woord. Ik wil dat de klas zo snel mogelijk een groep wordt. Her en der wordt wat gesnuffeld en sommigen doen waar nodig een symbolisch plasje en bakent zo zijn of haar territorium af. Als dan uiteindelijk de voorwaarden zijn gecreëerd om lekker te functioneren, kan de druk wat op de ketel.

Je daagt ze uit, jaagt ze op, prikkelt ze, kalmeert ze, overtuigt ze, inspireert ze en verveelt ze. Alles met als doel; groei en ontwikkeling. Want elke leerkracht belooft in gedachten zijn leerlingen een gouden toekomst. En elke leerkracht belooft zichzelf tegelijkertijd alles te doen wat binnen zijn mogelijkheden ligt om deze belofte na te komen. Maar hoe guur voelt soms de tegenwind tijdens dit proces als zelfs de vierde instructievorm van een breuk niet beklijft. Of wanneer de goedbedoelde bemoeienis van ouders niet per se bijdraagt aan de gewenste ontwikkeling van het kind. Hoe moedeloos kan een leerkracht zich voelen als die lieve leerling wel wil maar het niet doet, of wel doet, maar het niet lukt. Het is een lange stoeipartij om het beste in eenieder naar boven te halen. En het is deze uitdaging die het onderwijs zo eindeloos boeiend maakt. Als leerkracht zie je de kinderen soms meer uren per dag dan hun eigen ouders doen. En in al die uren deel je lief en leed, ga je soms door diepe dalen maar beleef je ook prachtige successen. Want zonder wrijving, geen glans. En aan het eind van het schooljaar voel je je plotseling heel even de onderwijzer uit ‘etre et avoir’. Je schudt wat handen, zwaait je leerlingen vriendelijk uit en beseft in stilte; wat is het toch een voorrecht om leerkracht te zijn. Het was weer een mooi jaar.

Santé!

Luuk Leussink, mentor/docent op Maupertuus

Maupertuus 

Horstlaan 2

3971 LC Driebergen
www.maupertuus.info

tel: 0343-533611

e-mail: driebergen@maupertuus.info

Moeder én oud-leerling Melinde vertelt.

Het is inmiddels 28 jaar geleden dat ik bij Reinier en Rob op Maupertuus kwam.

Ik weet het nog heel goed. Ik had inmiddels al op 4 scholen gezeten en nergens voelde het goed. Ik was volgens de andere scholen onhandelbaar en het laatste advies wat mijn ouders gekregen hadden was dat ik naar een L.O.M. school zou moeten. Ze hebben dat advies opgevolgd (wisten zij veel) en mij op de L.O.M school aangemeld. In het begin vond ik het best grappig daar, maar als snel werd ik dood ongelukkig. Ik kwam iedere dag thuis met hoofdpijn en had regelmatig gevochten op school. Zo kon het niet langer, dat zag iedereen.

Gelukkig hadden mijn ouders via via gehoord dat Reinier en Rob hun eigen school begonnen waren speciaal voor kinderen met dyslexie en andere leerproblemen. Ik kende Reinier al van de Comeniusschool waar hij mij remedial teaching gaf. We konden het altijd goed met elkaar vinden en ik vond het altijd fijn om naar hem toe te gaan.

De eerste dag op Maupertuus was meteen goed, ik zat in de klas met 5 andere leerlingen in een wit huis in een kamer met serre. Om het huis heen was een enorme tuin met een groot grasveld en een heus bos. In het bos had ik met de meiden een mooie hut gebouwd en iedere pauze zaten we daar met z'n allen. In de klas was het rustig en iedereen kreeg de aandacht die hij of zij nodig had. Soms werd je uit de klas gehaald om naar ergotherapie, logopedie of fysiotherapie te gaan. Dat vond ik altijd een feest. Bij Trees (ergotherapie) deden we vaak een spelletje, daar kon ik altijd erg van genieten, vooral Mikado vond ik erg leuk. De gymlessen waren ook altijd te gek !We gingen in een busje naar de vliegbasis van Soesterberg om daar in een gymzaaltje les te krijgen. De heen-en terugreis was altijd lachen, gieren, brullen!

Al snel begon ik school echt leuk te vinden. Ik ging met sprongen vooruit en kreeg meer zelfvertrouwen: eindelijk snapte ik het, dat was zo fijn. Na ongeveer anderhalf  jaar gingen we met de hele school verhuizen naar de Amersfoortse weg. De school werd 2x zo groot en er kwam een klas bij. Ik wilde heel graag in de klas van Odette want daar zaten alle coole kinderen, dacht ik. Reinier had het heel slim opgelost door mij te laten denken dat ik de klas, waar ik in kwam, zelf had samengesteld. Het nieuwe gebouw was heel groot en heel mooi en er zat een nog grotere tuin bij met weer een mega grasveld. Ook in deze tuin had ik weer een mooie hut gebouwd, dit keer deden er ook jongens mee. Ik weet nog dat Sjoerd op school kwam. Hij woonde in een pleeggezin vlakbij school omdat zijn moeder helemaal in Schagen woonde .We fietsten altijd een stukje samen naar school en hij vertelde mij dat hij het helemaal niet leuk vond bij zijn pleeggezin. Ik heb mijn ouders gevraagd of hij niet bij ons mocht komen door de weeks en dat vonden ze goed. Zo had ik ineens een soort broer, waar ik natuurlijk stiekem een beetje verliefd op was. In het nieuwe gebouw zat ik boven in de klas bij Janneke . Soms zei ik dat ik naar de wc ging maar dan ging ik gewoon even een kopje thee drinken bij Rein. Dan bespraken we even van alles en daarna moest ik vlug weer naar boven .

Ik ben zo blij dat ik op Maupertuus heb gezeten. Door deze school heb ik heel goed leren omgaan met mijn dyslexie. Soms moet ik nog steeds erg om mezelf lachen om wat ik schrijf en vooral wat ik lees, maar daar kom je nooit meer van af en dat vind ik ook helemaal niet erg. Mensen met dyslexie zijn nou eenmaal heel erg leuk en ze kunnen er ook niks aan doen .

Na Maupertuus ben ik naar de MAVO gegaan. Ik heb mij diploma gehaald, alles op D niveau. In die tijd ging ik nog wel eens een lange rit maken op mijn pony en het gebeurde dan ook wel dat ik even een tussenstop maakte bij Rein op Maupertuus. Dat vond hij hilarisch en de kinderen op school vonden het ook te gek. Na de MAVO heb ik de Hotelschool gedaan en toen ik al aan het werk was, heb ik de opleiding Gastronomisch Sommelier gedaan. Alle opleidingen heb ik met goede cijfers afgerond en daar ben ik Maupertuus heel erg dankbaar voor.

Inmiddels ben ik de trotse moeder van 2 heerlijke zoons. Vier jaar geleden ging het erg slecht op school bij mijn oudste zoon Tim. Er waren een hoop vervelende dingen gebeurd en zijn prestaties gingen in een rap tempo achteruit. We hebben 2 jaar van alles geprobeerd om hem te helpen van psychologen naar bijles, naar ander les materiaal en hebben overwogen hem een jaar te laten doubleren. Dat doubleren was ook geen optie, aangezien hij al een jaar extra gekleuterd had. We zijn van het kastje naar de muur gestuurd .Ik zat werkelijk met mijn handen in het haar en ik zag mijn lieverd steeds ongelukkiger worden. Ook kreeg hij lichamelijke klachten als hoofdpijn en buikpijn, dit alleen omdat hij stress had van school. Al heel vaak ging er door mijn hoofd: kon hij maar naar Maupertuus net als ik, dan komt het helemaal goed met hem. Op een avond was ik klaar met werken en ik dacht, ik ga gewoon een mail sturen en kijken of Tim daar terecht zou kunnen. Ik kreeg meteen de volgende dag bericht terug. Reinier wist nog precies wie ik was en die zelfde week hadden we nog een afspraak. Tim mocht een dagje komen snuffelen.Toen ik hem kwam ophalen na die snuffeldag was hij helemaal door het dolle heen, zo leuk had het gehad. Hij mocht meteen de volgende maandag komen. Tim is in anderhalf jaar helemaal opgebloeid en is helemaal klaar gestoomd voor de middelbare school. Hij is zelfverzekerd en heeft zelfs zin in de Cito toetsen. Inmiddels hebben onze eerste open dag voor een middelbare school bezocht.

                                                     Thanks Maupertuus, You Rock!

Liefs, Melinde

Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
Tel: 0343-533611
www.maupertuus.info
Email: driebergen@maupertuus.info

Ondanks mijn dyslexie, dyscalculie en ADD heb ik VMBO-TL afgerond en ben ik daarna HAVO gaan doen!

Mijn naam is Romy Bookholt ik ben 23 jaar en in 2006 ben ik  op Maupertuus gekomen.

Op de basisschool ging het niet goed tussen mij en de leraren,  daardoor gingen de resultaten achteruit. Er was ook te weinig aandacht voor mijn  leerproblemen, waardoor het leek alsof ik dom was. Vervolgens kreeg ik als advies VMBO Kader en daar waren mijn ouders en ik helemaal niet blij mee. We waren ervan overtuigd dat er meer in moest zitten.

Toen kwam Maupertuus in beeld. Ik ben daar in 2006 dus begonnen, in eerste instantie 4 dagen per week en nog 1 dag per week op mijn oude school. Als snel was duidelijk dat ik het op Maupertuus heel erg naar mijn zin had en dat de resultaten vanaf de eerste dag al verbeterden. De lessen in de kleine groepjes en de begeleiding ban de pedagogen en psychologen gaven mij het gevoel dat ik meetelde en dat er werd herkend dat ik het wel kon. Toen ben ik volledig op Maupertuus gebleven.

Ondanks mijn leerproblemen(Dyslectici, Dyscalculie en ADD), heb ik mijn VMBO TL kunnen halen en ben daarna HAVO gaan doen. Met alle hulp van de docenten en andere begeleiders heb ik dat ook gehaald.

De sfeer op Maupertuus vond ik ontzettend prettig. Ik kon namelijk moeilijk omgaan met leerkrachten of autoriteit door de vervelende ervaringen die ik heb gehad op mijn basisschool. Maupertuus bood mij een veilige ruimte met leerkrachten waarbij ik echt mijzelf kon en mocht zijn. Het is ook fijn dat er op Maupertuus niet gepest wordt, omdat iedereen weet dat er iets met de ander kan zijn waardoor hij hier op school zit. Het is dus niet gek als je niet meteen alles snapt, de docenten hebben veel geduld en leggen het steeds opnieuw weer uit.

Ik ben na al die jaren ook een band op gaan bouwen met de leerkrachten die ik heb gehad.

Nu ik van school af ben, kom ik regelmatig gezellig op bezoek om te vertellen hoe het nu met mij gaat en te vragen hoe het op Maupertuus gaat.  Wat ik zo fijn vind aan Maupertuus is dat ze echt kijken naar het kind zelf en wat hij/zij nodig heeft. Hierdoor voelde ik me echt gehoord en niet zomaar een van de leerlingen op een school.

Ik ben uiteindelijk de studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening gaan volgen op de HBO. Toen ik hoorde dat ik stage moest lopen dacht ik meteen aan Maupertuus. Toen ik dit voorstelde, ontvingen ze mij met open armen en waren ontzettend enthousiast toen ik er was. En ook nu voel ik mij weer helemaal thuis alsof ik nooit weg ben geweest.

Romy Bookholt

Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
Tel: 0343-533611
www.maupertuus.info
Email: driebergen@maupertuus.info

Van "tussen wal en schip vallen" naar toegevoegd-gerechtsdeurwaarder!

Eind jaren ’90 ben ik begonnen op Maupertuus. Destijds nog gehuisvest in Bosch en Duin.  Door leerproblematiek, later vastgesteld: dyslexie, had ik op de basisschool de nodige moeite mee te komen en kwam ik op achterstand. Ook bood het gekozen speciaal onderwijs geen uitkomst. Grote klassen en de ‘ergste’ gevallen welke de aandacht opeisten van docent en overige begeleiding.  Zodoende belandde ik tussen wal en schip. Via, via kwam ik bij Maupertuus terecht. In het begin had ik hier helemaal geen zin in. Weer een nieuwe school en ook nog een op flinke reisafstand.

Al snel voelde ik mij er thuis! Kleine klassen, veel aandacht, maar niet overdreven.  Een team om je heen dat  benaderbaar en ontspannen met je omgaat. Een heel huiselijk gevoel, veilig, gedeelde interesses en aandacht voor sport, creativiteit en ontspanning.  

Door paramedici en pedagogen binnen het schoolgebouw hoefde deze begeleiding ook niet nog eens na schooltijd te worden ingezet. Ook werden alle opdrachten zoveel mogelijk op school gedaan zodat je na een lange dag met reistijd gewoon thuis was en tijd genoeg had voor vriendjes uit je woonplaats en sport.  Ik herinner het als heel relaxte tijd. Spanning en stress van voor die tijd waren helemaal verdwenen.

Door de goede ervaringen en resultaten hebben mijn ouders en ik besloten om na de basisschool ook de middelbare school op Maupertuus te doorlopen. Destijds in een constructie met een reguliere MAVO waardoor ik 2/3 dagen per week samen met Maupertuus-klasgenoten, lessen volgde op regulier onderwijs.  Terugkijkend waardeer ik deze constructie. Voor het hele Maupertuus-team organisatorisch nogal een uitdaging.  Na het behalen van het MAVO-diploma heb ik Maupertuus verlaten en heb ik een MEAO-opleiding in het reguliere onderwijs behaald en daarna nog een HBO-rechten. Ook in mijn vervolgopleidingen heb ik bij strubbelingen nog eens contact gezocht met Maupertuus, en zij hebben mij hierin ook verder geholpen.  

Sinds enkele jaren ben ik werkzaam als toegevoegd-gerechtsdeurwaarder.

Het interessante aan dit vak vind ik het bemiddelen, het juridische heel praktisch maken en rechtvaardigheid, dat bereiken waar iemand recht op heeft met oog voor beide partijen. In dit vak heb ik te maken met mensen van diverse pluimage, van ’t Gooi tot de Bijlmer, particulier en bedrijf. Een afwisseling die mij goed bevalt. 

Een loopbaan en leven die ik zonder Maupertuus niet had kunnen bereiken! Ook niet een vanzelfsprekendheid dat mijn ouders de noodzaak inzagen en bereid zijn geweest te investeren in een schoolloopbaan via Maupertuus.. Ik ben ze dan ook samen met Maupertuus zeer dankbaar voor alle support wat heeft geresulteerd in succesvol afronden van mijn opleidingen en mij mede gevormd heeft tot de persoon die ik nu ben. 

Pieter Bas

Maupertuus

Horstlaan 2

3971 LC Driebergen

Tel: 0343-533611

driebergen@maupertuus.info

www.maupertuus.info