Ik vind dat een vervelende
vraag. Maar waarom eigenlijk? Omdat ik het antwoord niet weet? Of eigenlijk
wel, maar is het te confronterend? Of omdat ik niet terug wil kijken maar
vooruit?
Vastgelopen op school door
autisme
Onze zoon liep twee schooljaren
geleden vast als gevolg van zijn autistische stoornis. Hij was altijd al
heftig. Heftig in zijn boosheid en frustratie en gelukkig ook heftig in zijn
enthousiasme en liefde. Maar steeds meer overheerste de frustratie, de angst en
de boosheid.
Hij heeft het lang volgehouden op school. Waarschijnlijk dankzij zijn talenten, waarmee hij de beperkingen vanuit zijn autisme kon compenseren. In groep 5 werd het hem te veel: een grote onrustige klas, een leerkracht die wat minder structuur bood, werk dat steeds moeilijker werd en een steeds grotere wereld naarmate hij zelf ook groter werd. Hij overzag het niet meer, had er geen grip meer op. Het lukte niet meer om zijn werk foutloos, als eerste en keurig netjes geschreven, af te krijgen. Tja, hij legt de lat nogal hoog voor zichzelf. Hij faalde in zijn beleving steeds meer. En zijn gedrag werd steeds moeilijker. Iets dat hij dondersgoed wist, maar niet meer in de hand had. Zelfs de kleine maatwerkgroep binnen zijn basisschool, was geen oplossing. Hij faalde, elke dag weer, op alle fronten. Tot hij niet meer kon. Niet meer kon leren, zich niet meer kon gedragen en er alleen nog maar angst was, 24 uur per dag.
Passend onderwijs
Het was een moeilijke tijd. Maar
als ik ons kind vasthield, realiseerde ik me dat hij zelf niet wezenlijk
veranderd was. Hij was nog steeds hetzelfde kind, met al zijn talenten en
mogelijkheden. Nog steeds even slim, creatief en zelfs knuffeliger dan ooit. Door
die momenten kon ik niet anders dan in hem blijven geloven. We konden niet
anders dan doorknokken voor echt passend onderwijs, voor individueel maatwerkonderwijs.
Zelfs toen bleek dat de overheid dat niet kon bieden en ons ook niet verder
wilde helpen.
Een beetje tegen beter weten
in maakten we een afspraak bij Maupertuus. (Hoe moest dat financieel bij een
particulier instituut?) Maar ja, onze zoon is niet de enige perfectionist van
de familie, dus we wilden alle mogelijkheden en onmogelijkheden onderzoeken.
Wat een geluk! Na de kennismaking waren we er van overtuigd dat Maupertuus zijn
beste kans was, waarschijnlijk zijn enige.
Het blijft een uitdaging, voor de leerkracht, het team, voor ons als gezin en vooral voor onze zoon. Maar hij leert weer (en hoe!), hij ontwikkelt zich, hij telt weer mee en doet niet onder voor zijn broers en zus. Het is weer fijn thuis en hij heeft er een thuis bij gekregen, waar hij zich veilig voelt.
Het blijft een uitdaging, voor de leerkracht, het team, voor ons als gezin en vooral voor onze zoon. Maar hij leert weer (en hoe!), hij ontwikkelt zich, hij telt weer mee en doet niet onder voor zijn broers en zus. Het is weer fijn thuis en hij heeft er een thuis bij gekregen, waar hij zich veilig voelt.
Wat als Maupertuus er niet
geweest was?
Wat zou dat voor onze zoon
hebben betekend?
Ik wil daar geen antwoord op
geven. Maar denkend over Maupertuus kom ik automatisch op het oude verhaal ‘Van
den vos Reynaerde’ (heldenepos, 13de eeuw) dat ik vroeger op school
moest lezen. De slimme vos die niet voldeed aan de heersende normen en waarden
in de maatschappij van toen. De lastpost, verguisd, maar stiekem ook vereerd,
omdat hij de koning en zijn helpers te slim af was. Wat zou het voor de vos
betekend hebben als hij zijn burcht Maupertuus niet had weten te bereiken? Zou
het zijn einde zijn geworden? Of zou hij zijn gevlucht en de rest van zijn
dagen hebben doorgebracht als paria?
Onze zoon heeft wel iets van
die vos. Onbesuisd skatend of waveboardend over het schoolplein; snel, maar
behendig en (echt waar) soms met een grijze vossenstaart aan zijn broekband
vastgehaakt. Hij past niet binnen het huidige onderwijssysteem. Hij is zo nu en
dan een ‘pain in the ass’ als gevolg van zijn frustraties. Maar hij is ook de
held van het verhaal. Hij heeft zijn veilige burcht gevonden. Bij Maupertuus
komt hij weer aan leren toe. We weten niet hoe lang hij daar nog zal blijven en
hoe het verhaal gaat aflopen. Maar we gaan voor een ‘happy
end’.
Moeder van een
Maupertuus-leerling
Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
www.maupertuus.info
tel: 0343-533611
email: driebergen@maupertuus.info
Geen opmerkingen:
Een reactie posten