IT IS TIME TO SAY GOODBYE!

Het sprookje van Maupertuus begon eigenlijk met een reis met ons gezin naar vrienden  in Amerika in 1982.  We waren al vaker met elkaar op vakantie geweest, echter dit keer zat er ook een hulpvraag bij . De oudste zoon Reinier van onze vrienden was een pittige dyslect en aangezien ze net naar Amerika waren verhuisd, hadden ze nog weinig zicht op onderwijsmogelijkheden aldaar. Hun verzoek was dan ook of ik mee wilde helpen zoeken naar passend onderwijs bij hen in de buurt als wij er toch op bezoek waren.

Zo gezegd, zo gedaan en tussen de vakantie uitjes door ging ik met zo’n "vette Amerikaanse bak" en route. Al snel kwam ik terecht op een school/instituut Eagle Hill in Connecticut. Heb daar een dag mogen meedraaien met het hoofd van Eagle Hill, Mark Griffin, en hoorde daar wat zij al jaren deden qua begeleiding voor "children with learning dysabilities".  Kreeg allerlei informatie mee, omdat ik zomaar spontaan het idee kreeg hun werkwijze in Nederland op te gaan starten. Ze vonden het prachtig dat zij konden bijdragen aan dit plan! Op het moment dat ik er was, hadden ze ook een zomerkamp voor kinderen met leerproblemen en terugkomend in Nederland was dat het prille begin van Maupertuus. Met Rob en Tineke meteen om de tafel om zoiets ook in ons land op te zetten, waarbij sport, spel en multidisciplinair onderzoek de ingrediënten waren voor het zomerkamp. Heel leuk was dat jaren daarna 4 teamleden van Maupertuus nog bij Eagle Hill en Mark op bezoek zijn geweest. Mark en ik noemden deze 4 gekscherend onze "Dutch Baywatch Ladies!".

Onze  zomerkampen werden gehouden in Huis ter Heide op een prachtig landgoed en n.a.v. dat succes, kwam een stel ouders met het verzoek naar ons om zoiets op te zetten, maar dan in schoolvorm.  Ziehier het ontstaan van Maupertuus. We zochten mensen die in de commissie van aanbeveling wilden en ons wilden helpen met het zoeken naar panden, startkapitaal, etc. In deze cie zaten dan ook mensen die voor ons "deuren konden" openen bij banken, makelaars, etc. Prachtig was het dat Rob en ik, na een gesprek met de RABObank, een startkapitaal kregen "voor jonge ondernemers". Ieder van ons kon opeens 25.000,- gulden lenen voor onze droom!!!!!

We hadden geluk. Toevallig kwam er een prachtig villa in Bosch en Duin te huur  en laat nou dit pand een internaat voor SHELL-kinderen zijn geweest, waar wij toen ook kinderen  van hebben begeleid! Het pand droeg de naam MAUPERTUUS en wij mochten, na overleg met de eigenaar van het pand, deze naam voor ons plan gebruiken.  Maupertuus is namelijk het hol van de vos Reynaerde, waar de kleine vosjes in hun beschermde holletje konden opgroeien en zich ontwikkelen. Ook was het woord een verbastering van het Franse woord "Malpertois", wat betekent ‘een nauwe doorgang voordat je op een open grote vlakte’ komt. Hoe toepasselijk voor onze leerlingen, die in het nauw zitten qua ontwikkeling en door ons team klaargemaakt en begeleid  worden voor een mooie toekomst buiten Maupertuus.

Voor de start stortten Rob, Tineke en ik ons op allerlei verfklussen en de inrichting. We kregen dankzij een journaliste van het ANP enorme publiciteit in de vorm van krantenartikelen door heel Nederland, van Telegraaf tot het dagblad uit het Hoge Noorden. Wij waren "de eerste particuliere school voor dyslecten". Vooral vanuit het speciaal onderwijs kregen wij allerlei soorten kritiek en werden wij de school voor de “happy view" genoemd. Meteen ook hadden wij een radio-uitzending op Maupertuus van de KRO-omroep om te vertellen hoe wij aan de slag zouden gaan met onze leerlingen in vergelijking met hoe de toenmalige LOM-scholen dat deden. Dus weer een prachtige reclame voor Maupertuus. De opening in augustus door het baasje Reinier uit Amerika,  waar het eigenlijk allemaal mee was begonnen,  was een groot en gezellig feest en het mooiste cadeau  was onze eerste schoolbus geschonken door Ans Pon. Binnen een mum van tijd hadden wij ook onze trouwe chauffeur ARI, die na dit jaar ook gaat stoppen.

We hadden een klein team en R/R gaven in die tijd zelf remedial teaching, wat heel gezellig was en waarbij je ook heel veel met onze kids praatte.

We begonnen met 2 klasjes, bij elkaar ongeveer 14 leerlingen. Naast twee leerkrachten hadden we ook paramedische hulp. Fysio van Hinke, Ergo van Trees en Logo.  Gymmen deden wij op de basis van Soesterberg. In het begin bakte Tineke elke ochtend een omelet of een pizza of kregen de leerlingen een kopje soep. Dit werd dan in de pauze naar Maupertuus gebracht.  Het idee van de eindborrel ontstond al direct in het eerste jaar dat we draaiden en werd vanaf toen de traditionele afsluiting van het schooljaar. Een mooie anekdote van de eerste eindejaarsborrel was het volgende voorval:  Voor onze riante villa hadden wij een klein vijvertje en tijdens die borrel, die voornamelijk achter het huis plaatsvond, waren we een broertje van 5 van een van onze leerlingen kwijt. Een zoektocht opgezet, met als gelukkig resultaat dat het broertje drijfnat werd teruggevonden omdat hij in de vijver was gaan "zwemmen".

Meerdere malen zijn wij verhuisd met tenslotte de eindbestemming in ons huidige prachtige pand. Onze financiële ondersteuner meldde ons dat we een groot pand moesten gaan zoeken waar alle afdelingen van Maupertuus in pasten met veel ruimte voor sport en spel, dus een soort campus.  Via de toenmalige burgemeester van Driebergen kregen wij de tip dat de Hogeschool de Horst zou vertrekken en In dit prachtige ruime pand konden zowel de basisschool als het voortgezet onderwijs gehuisvest worden. Een deel van het pand is al jaar en dag verhuurd aan de naschoolse opvang (de SKDD).

In al die jaren dat we bezig waren en zijn,  hebben we altijd met liefde voor het kind onze nek uitgestoken om te kijken hoe we kind en ouders konden helpen en "verzonnen"  we als het ware ter plekke een nieuw onderwijsconcept. Zo is o.a. het Vosje ontstaan n.a.v. een verzoek van een moeder met een ongelukkig thuiszittend kind en later de maatwerkgroepen "dankzij" vragen van wanhopige ouders, die nergens terecht konden in de wereld van het "passend onderwijs”.Al deze nieuwe "onderwijsplannetjes" hadden we nooit kunnen verwezenlijken als we niet zo’n heerlijk flexibel team hadden zoals alleen wij dat op Maupertuus kennen. Vanzelfsprekend zag je bij sommige teamleden dat ze even schrokken of hun hoofd ten hemel richtten als die R/R weer met een idee/plan aankwamen, dat liefst "morgen' maar direct moest starten!!!!!!!!! Naast het grote succes van Maupertuus is het met 2 projecten minder goed gegaan, nl. die van het Internaat de Vossenburght en de boerderij "Lost Paradise" in Zuid-Afrika. Wel werd dat land later voor R/R/T hun tweede vaderland!

We hebben prachtige resultaten gehaald met alle kids over het algemeen. Jaarlijks bijna 100% eindexamen geslaagden op de verschillende niveaus en aanname van bijna alle groep 8 leerlingen op de reguliere scholen waar ze graag naar toe wilden. Helaas is onze missie met kind en ouder ook wel eens gestrand en mislukt en dat trekken wij ons persoonlijk erg aan.

Wat hebben we daarnaast ook supergezellige momenten gehad, zoals de opstartborrels bij ons thuis, teamuitjes, kerstborrels, kerstlunches en - ontbijten in die prachtige keuken, eindejaarborrels, lustra, etc., etc.

Laten we ook niet al die fanatieke  sportdagen vergeten zoals in eerste instantie de clinics op de Doornse Hockeyvelden en vervolgens alle sportmanifestaties op Maupertuus op ons prachtig Ans Pon KG-veld en in onze mooie gymzaal. Ook het optreden van onze leerlingen in het Circus Tadaa, het bezoek van een wedstrijd van mijn favoriete club Ajax in de Arena en tweemaal met heel Maupertuus naar het WK hockey, zowel in Utrecht als Den Haag.

Lief en leed hebben wij met een ieder gedeeld, denk aan de huwelijken, de geboortes van de kinderen van de verschillende teamleden, maar ook het overlijden van Hans, Hetty, Ton en Foeke. Helaas hebben we ook het overlijden van 2 van onze oud-leerlingen meegekregen, de ene door een slopende ziekte en de ander door een tragisch auto-ongeluk. In herinnering blijft ook altijd de brand op de afdeling van de naschoolse opvang, waardoor we in slechts een klein gedeelte van het gebouw terecht konden of het vinden van asbest tijdens de verbouwing van de toiletten, waardoor we niet in het gebouw mochten van de gemeente. Vooral Tineke werd toen enorm boos op de gemeente en heeft zelfs de burgervader op zijn vrije zondag met een brief overvallen met argumenten om toch te mogen starten. Prompt in die week daarna kregen we thuis de bode van de gemeente op bezoek met een brief dat - als wij toch de leerlingen zouden toelaten – Maupertuus een boete van 5000,- euro zou krijgen of ik de "bak" in zou draaien! Een paar maanden daarna werden we  vlak voor de Kerst in de vroege ochtend "uitgenodigd "in het gemeentehuis, niet om een lintje in ontvangst te nemen, maar om bij een kopje koffie deze episode af te sluiten.

Ook  vergeten wij nooit de betrokkenheid van het team toen wij in ZA overvallen werden door de hersenbloeding van Tineke, wat ons en onze kinderen veel steun gaf!

Wij zijn heel dankbaar hoe nu alles op zijn plaats gaat vallen voor wat betreft onze opvolging en hoe fanatiek de nieuwe groep o.l.v. van Mariet en Heleen alles oppakt en  een meer professionelere wind laat waaien door Maupertuus na het "zalige gerommel" van die twee ouwe heren. Rob zal het team nog een jaar lang ondersteunen en zal na het volgende jaar terugtreden.

Prachtig  om te zien hoe deze jonge groep alle moderne middelen aanpakt om de naam van Maupertuus nog meer naar buiten te brengen, om de discussie met de politiek, de onderwijswereld en de samenwerkingsverbanden aan te gaan om zodoende er voor te zorgen dat meer kinderen een kans gaan krijgen om van Maupertuus te mogen ‘genieten’. Daarbij de opzet van het fantastische  project "Thuiszitters" dat nu  al een groot succes is. Wij wensen dit jonge team heel veel succes toe en hopen dat zij net zoveel van Maupertuus zullen gaan genieten als wij dat hebben gedaan.

De samenwerking met Rob was uniek, ondanks dat wij totaal verschillend waren qua karakter. We konden ons wel eens irriteren aan elkaar, maar dat was altijd van korte duur en daarbij was Tineke de derde persoon, die ons beiden in de gaten hield en duidelijk aangaf wat we niet "handig deden”. We werden R en R of A en A genoemd (ADHD-er en Autist), maar het meest aparte verhaal was dat men wel eens dacht dat we een "stelletje" waren!!! Maar door alle familiefoto’s op onze kamers was het duidelijk dat dat niet het geval was.

Welnu het is voor ons tijd om te gaan, we sluiten een prachtige tijd af en we zijn alle teamleden, alle leerlingen, alle ouders, alle mensen die voor Maupertuus iets betekenen heel dankbaar dat wij dit hebben mogen meemaken!

Het ga jullie goed!  

Lieve groet, Rein en Tineke

Maupertuus 

Horstlaan 2

3971 LC Driebergen
www.maupertuus.info

tel: 0343-533611

e-mail: driebergen@maupertuus.info